Στον αέρα η δημόσια δωρεάν δημιουργική απασχόληση των παιδιών της χώρας τη νέα σχολική χρονιά

Γράφει ο Γιάννης Παπαχατζής*

Τα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών των Δήμων δομήθηκαν από την δεκαετία του 1980 με τέτοιο τρόπο, ώστε να εξασφαλίζουν στους γονείς τον αναγκαίο ασφαλή και προστατευμένο χώρο εξωσχολικής απασχόλησης των παιδιών τους, ενώ παράλληλα προσφέρουν στα παιδιά ηλικίας από 5 έως 12 ετών μια ποικιλία δημιουργικών δραστηριοτήτων με την καθημερινή οργανωμένη λειτουργία τους. Κύριος στόχος του θεσμού, από τα μέσα της δεκαετίας του 1990, είναι η δημιουργική απασχόληση των παιδιών μετά τη λήξη του σχολικού ωραρίου, η ψυχοκοινωνικά πολύτιμη αξιοποίηση του ελεύθερου χρόνου τους, με ατομικές ή ομαδικές δραστηριότητες, ψυχαγωγικά και καλλιτεχνικά παιχνίδια καθώς και η εξυπηρέτηση των γονέων. Τα Κ.Δ.Α.Π. αγκαλιάστηκαν από την κοινωνία, βρήκαν άμεση ανταπόκριση, καταδεικνύοντας ταυτόχρονα τη μέχρι σήμερα απουσία δομών στήριξης της οικογένειας, κυρίως στην επαρχία. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως πέρα από τα σχολεία, τα ΚΔΑΠ αποτελούν πανελλαδικά τις μόνες Δομές παιδαγωγικού χαρακτήρα που φιλοξενούν παιδιά εξυπηρετώντας χιλιάδες οικογένειες εντελώς δωρεάν.

Τα ΚΔΑΠ, πέρα από την εξυπηρέτηση χιλιάδων οικογενειών, έφεραν στις τοπικές κοινωνίες πάνω από 2.500 θέσεις εργασίας, ζωτικής σημασίας για εκατοντάδες πτυχιούχους πανεπιστημιακής εκπαίδευσης (ΠΕ και ΤΕ), επιστήμονες παιδαγωγικών κλάδων, όπως των Δασκάλων, των Νηπιαγωγών, των Καθηγητών Φυσικής Αγωγής, Μουσικής, Θεάτρου, Εικαστικών, Πληροφορικής, Φιλολόγων κλπ. Αυτοί οι συμβασιούχοι εκπαιδευτικοί, μαζί με το βοηθητικό προσωπικό, στελέχωσαν τα ΚΔΑΠ προσφέροντας επί σειρά ετών τις υπηρεσίες τους, με συνεχείς ανανεώσεις συμβάσεων, αποκτώντας τεράστια εμπειρία στον νέο, παγκοσμίως ραγδαία αναπτυσσόμενο, τομέα της παιδικής δημιουργικής απασχόλησης. Παρόλα αυτά, οι εργαζόμενοι αν και εργάζονται αδιάκοπα οκτώ, δέκα ακόμα και δεκαπέντε συνεχή χρόνια, προσφέρουν τις υπηρεσίες τους κάτω από το ακραία επισφαλές εργασιακό καθεστώς των συμβάσεων εργασίας, οι ανανεώσεις των οποίων βρίσκονται συχνά «στον αέρα», γεμίζοντάς αυτούς και τις οικογένειές τους άγχος, ανασφάλεια και αβεβαιότητα. Οι εργαζόμενοι στα ΚΔΑΠ, βέβαια, δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό ώστε να μην επηρεάζεται στο παραμικρό το επίπεδο των παρεχόμενων υπηρεσιών στα παιδιά, παρά τις ασταθείς εργασιακές σχέσεις. Αυτό δεν σημαίνει βέβαια πως δεν πρέπει το συντομότερο δυνατόν να δοθεί μία μόνιμη λύση, η οποία θα αποκαθιστά την πραγματική εργασιακή σχέση των στελεχών των Δομών.

Σήμερα, σε περίπου 135 Δήμους σε όλη την Ελλάδα λειτουργούν 610 δημοτικά ΚΔΑΠ τα οποία εξυπηρετούν εντελώς δωρεάν πάνω από 35.000 νήπια και παιδιά. Τα ΚΔΑΠ αυτά διατρέχουν κάθε χρόνο τον ίδιο κίνδυνο. Τον κίνδυνο είτε να μειωθεί η χρηματοδότησή τους την επόμενη σχολική περίοδο (2018-2019) είτε ακόμα και να απενταχθούν από την χρηματοδότηση που δίνεται σήμερα σε παιδικούς σταθμούς και ΚΔΑΠ. Και τα δύο σενάρια αποτελούν αιτία κατάρρευσης του θεσμού καθώς οι Δήμοι θα αδυνατούν να καλύψουν τα λειτουργικά έξοδα των Δομών και θα αναγκαστούν να διακόψουν τη λειτουργία τους, αφήνοντας δεκάδες χιλιάδες παιδιά χωρίς δημιουργική απασχόληση, χιλιάδες οικογένειες χωρίς δωρεάν κοινωνικές παροχές και χιλιάδες εργαζόμενους χωρίς εργασία.

Έχοντας διανύσει πάνω από δύο δεκαετίες κοινωνικής, πολιτιστικής και παιδαγωγικής προσφοράς, ήρθε η ώρα η Πολιτεία να δώσει μία μόνιμη λύση τόσο για την επαρκή και σταθερή χρηματοδότηση των δημοτικών ΚΔΑΠ, όσο και για τη διασφάλιση των θέσεων εργασίας των στελεχών τους με μόνιμες θέσεις εργασίας. Μόνο έτσι θα αρθεί η διαρκής αγωνία που διακατέχει κάθε χρόνο γονείς, δημοτικές αρχές και εργαζόμενους των Δομών και θα λάβουν οι κοινωνικές αυτές υπηρεσίες την ακλόνητη θέση που αρμόζει να έχει κάθε κοινωνική υπηρεσία προς ευάλωτες κατηγορίες πολιτών, όπως είναι στην προκειμένη τα παιδιά μας.

*Ο Γιάννης Παπαχατζής είναι Πρόεδρος του Πανελληνίου Συλλόγου Εργαζομένων στα Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών και ΑμεΑ των ΟΤΑ

meallamatia.gr