Εργατική Πρωτομαγιά: Κοινή Δήλωση εργαζομένων στις Κοινωνικές Δομές των Δήμων

 

Πρώτη του Μάη: Ημέρα μνήμης, τιμής και ευθύνης απέναντι στους αιματηρούς αγώνες του εργατικού κινήματος, μια ηχηρή υπενθύμιση ότι ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΧΑΡΙΖΕΤΑΙ και κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος.

Για δεύτερη συνεχή χρονιά, η Εργατική Πρωτομαγιά βρίσκει τους εργαζόμενους στην χώρα μας εν μέσω μια πρωτόγνωρης υγειονομικής κρίσης που λειτουργεί ως καταλύτης για μια νέα βαθύτερη οικονομική κρίση. Έχοντας πλήρη συναίσθηση και αντίληψη της κρισιμότητας των καιρών, όλοι οι εργαζόμενοι της Τοπικής Αυτοδιοίκησης συνέβαλαν, συμβάλλουν και θα συμβάλλουν τα μέγιστα ως προς τις υπηρεσίες που παρέχουν στον πολίτη, στο παιδί, τον ηλικιωμένο, τον άστεγο, τον οικονομικά ανήμπορο, ΤΟΝ ΣΥΝΑΝΘΡΩΠΟ.

Παράλληλα όμως, για άλλη μια φορά είναι οι ίδιοι τα μεγάλα θύματα που καλούνται να ανταπεξέλθουν και να διεκπεραιώσουν την εργασία τους απέναντι σε πρακτικές εργοδοτών, οι οποίες σε αρκετές περιπτώσεις δρουν εξοντωτικά απέναντι στους ίδιους και έχουν γνώμονα την καταπάτηση των δικαιωμάτων και των ελευθεριών τους.

Μία από την κατηγορία αυτή των εργαζομένων είναι ως γνωστόν και οι συμβασιούχοι στις Κοινωνικές Δομές των Δήμων, όπως σε Βρεφονηπιακούς Σταθμούς, Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Παιδιών (Κ.Δ.Α.Π.), Κέντρα Δημιουργικής Απασχόλησης Ατόμων με Αναπηρία (Κ.Δ.ΑΠ.Α.μεΑ.), Κέντρα Ημερήσιας Φροντίδας Ηλικιωμένων (Κ.Η.Φ.Η.), Κέντρα Διημέρευσης και Ημερήσιας Φροντίδας Ατόμων με Αναπηρία (Κ.Δ.Η.Φ.-Α.μεΑ.), Κοινωνικά Παντοπωλεία, Κοινωνικά Φαρμακεία, Κέντρα Κοινότητας, Δομές Υποστήριξης Αστέγων και σε Δομές Φιλοξενίας Κακοποιημένων Γυναικών.

Η πλειονότητα των εργαζομένων αυτών απασχολούνται με συμβάσεις Ιδιωτικού Δικαίου Ορισμένου Χρόνου μέσω ΕΣΠΑ, μερικοί μάλιστα εξ αυτών έως και 20 συναπτά έτη! Όλοι όμως αυτοί οι “συμβασιούχοι-όμηροι” είναι αλήθεια ότι έχουν προσληφθεί μέσω διαφανών προκηρύξεων και κριτηρίων Α.Σ.Ε.Π. και στελεχώνουν επάξια τις παραπάνω Δομές με την επιστημονική τους επάρκεια και την πολύχρονη εργασιακή τους εμπειρία.

Αντί λοιπόν να αναγνωριστεί από την Κυβέρνηση το λειτούργημα που επιτελούν οι παραπάνω εργαζόμενοι και ασφαλώς η αδιαμφισβήτητη πραγματικότητα ότι καλύπτουν πάγιες και διαρκείς ανάγκες στις Δομές των Δήμων, εισπράττουν διαχρονικά από τα αρμόδια Υπουργεία την άρνησή τους για το γεγονός ότι πίσω από τις διαδοχικές συμβάσεις ορισμένου χρόνου υπάρχει ουσιαστικά μία ενιαία σύμβαση αορίστου χρόνου.

Τι κι αν το Δικαστήριο της Ευρωπαϊκής Ένωσης με πρόσφατη απόφασή του αποφάνθηκε σχετικά με την καταχρηστική χρησιμοποίηση των διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου στην χώρα μας και έκρινε ότι η απαγόρευση της μετατροπής των συμβάσεων ορισμένου χρόνου σε αορίστου δεν βρίσκει έρεισμα στα άρθρο 103 παρ. 8 του συντάγματος;

Κι όμως, η Κυβέρνηση αυτή, όπως φυσικά και οι προηγούμενες, συνεχίζει να κωφεύει και να επιβάλλει την προσφιλή της τακτική, δηλαδή την “συμβασιοποίηση” του δημόσιου τομέα, φέροντας την πολιτική και κοινωνική ευθύνη για αυτή την κατ’ ουσίαν καταχρηστική σχέση εργασίας. 

Οι συμβασιούχοι εργαζόμενοι στις Κοινωνικές Δομές των Δήμων, όμηροι μιας άδικης εργασιακής σχέσης ορισμένου χρόνου που σε πολλές περιπτώσεις υπερβαίνουν τα 10, 15 και 20 συναπτά έτη, δίνουν δυναμικό παρόν στο πνεύμα που επιτάσσει η Εργατική Πρωτομαγιά και διεκδικούν:

Το δικαίωμά τους στην μόνιμη και σταθερή εργασία.

Την άμεση μετατροπή των συμβάσεων τους σε αορίστου χρόνου με νομοθετική ρύθμιση.

Την στελέχωση των Κοινωνικών Δομών των Δήμων με μόνιμο προσωπικό για πλήρη, βιώσιμη και λειτουργική προσφορά σε όλους τους πολίτες της χώρας

Τα δικαιώματα μας δεν μπαίνουν σε καραντίνα. Οι υπηρεσίες μας, οι προσδοκίες μας, τα όνειρα και οι ζωές μας δεν ήταν ποτέ, ούτε και θα γίνουν ορισμένου χρόνου.